Tevazuyla alem içinde gösterdiğin eylemin
Enayilik değil,İyi niyetindir.
Sırtına semeri hayvanat kendi giydirir.
Taktığı semer,kuşağı bel kemeridir.
Zanneder her ilmi bir tek kendi bilir!
Unutur ağ dolgun başağın çehresini,
Başak yeryüzüne eğildikce egilir.
Toprak ananın kapkara bağrı
Onun kıblegâhı,secdesidir.
Hasılı doğrulursa baş vererek semâya
Şah damarı kesilir!
Kırılır boynu, devrana boylu boyunca serilir.
Gökyüzünün afakı ona zul çilesidir...
Ham yemişin envaisi güneşe bakar;
Başına topraktan tül duvak açar,
Saçlarına buluttan taçını takar,tahtına bakar,
Eser bir hoyrat yeli, başını taşlara çarpar...
Gökyüzü ham yemişin zul çilesidir;
Akıl erdiremeyen mahlukat bunu böyle bilirken;
İnsanoğlu her işi kendi kudretinden bilir.!
Makamın en yücesi tevazu mertebesidir...
Kayıt Tarihi : 15.1.2023 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Serdettikleriniz şiir olmuş.
Maalesef, bin bir isim altında şiir diye kelime yığınları okuyoruz.
Şiirlerinizi ve
zatiâliyenizi kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (2)