Ses/sizlik Şiiri - İlkay Coşkun

Ses/sizlik

uzaklarda kalan bakışların
füsun gözlerinden olmalı
ufuklara sürülen düş
göl mavili layemut duruşlu
yarınlara sır kapı

miras yedi günahınla vuruşum
varlığın yokluktur bana
kalmaların dosta düşman
köpeklerin sesi gibi uzakta
durulmayan kalabalık
nev baharlara uğramayan dilde

sorgusuz yüreğe konar sızıların
sürgünlenir şafaklarda
'kal burada' nidalarıyla
duy artık fizan’a yolun
tartısı yok işkencelerinin
şuasının peşinde güneş
ağıtları paylaşır kendince

dördüncü zamanda kalmışken
gezinir kervanında yaban el
kayıplarından dökülür ölüm
Olympus’un karlarını eriterek
antik çağları bezeyen gizde
hiyerogliflere yazdırır adını
toplar bütün zamanlarını
totemlere zeyl olur adın

dildeki dualar
mükerrer kalır hep
saklı yanlarına düş/erken karanlık
öper ay düşlerini
hasbıhal hayal perdesinden düşer
serzeniş okur kehanetini
kıyameti koparır

dün ziyan olmada
bu gün perişan
gel mavili
çilesine şerh düş hayatın
doğum ve ö l ü m arasında

İlkay Coşkun
12.06.2008