Afife bir kadındı
Kucağında bir tombul cin yavrusu
Çocuğun elinde
Anasının aynası
Kalabalıkta bir kızın
Çehresinde aydınlanıyor
Anasının aynası
Anasının aynısı
Kendine bakmıyor
Bakamıyor
Gözleri kendinden kaçıyor
Çocuk gözüne sokuyor ışıkları
Utanmıyor
Düşünmüyor
Aklını kaçırıyor gözlerinin ardından
Aynı yolda hiç karşılaşmıyor
Ne bakışlar
Ne de akıllar
Kayıt Tarihi : 29.3.2007 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yakamoz rengi güzellinin önünde aldanırım sessizliğine
bastırmışsın tüm ışıkları
ona rahmen ağlıyorsun
kendini parçalıyor suçsuz ellerin
gıkın çıkmadan deliyorsun geceyi
gülüyorsun şimdi
acıttığında bile artık gülüyorsun
duyuyorsun ama duymuyorsun da
kendini biliyor
yine susursun
TÜM YORUMLAR (1)