Afganistandandan manzaralar

Bir avuç su, yıkıyor saçlarını,
Kezaplı suratını gizlerken nefretin,
Billur damlalar düşer saçlarından,
Koyun gözlerinde yitirilen umutlar.
Sarı beyaz rüyalar düşer yola,
Afganlı güzel duvağını bile yakar,
Sarp yamaçlarda yankılanan,
Biri acı bir gazel, isyan çığlığı.

Çakmak taşlarıyla keserler geleceği,
Başak gölgesinde gözyaşı akar,
İhtiyarın kucağında sakalı,
Yeşile aşkla sarıldığı emeğiyle,
Demir kuşlar dalar habbelere,
Çelikten adalar kurar mavilerde,
Toprağa işaret, patlat der sabiye,
Her yeni gün bir acılı gazel, ruhu kanar.

Cenk marşları yankı yapar boş arazide,
Çin’den, Rus’tan yükselen zalim sesler,
Geriden geriye yaklaşan turistler,
Paslı çivilerle duvarları delik deşik eder,
Gazeteler sarar, her sayfa çürür,
Birer birer düşerken, her şeyin ardında bir gazel.

Güneş karanlıkta kaybolur,
Yıldızlar, mızıka sesiyle savrulur,
Her taşın altında akrep besler acıyı,
Bir Anzak gencinin tüyleri diken diken olur,
Kabzaya takılı Romen kırnatası,
Kim bilir hangi gelinler,
Acı bir dansla oynatmış havasını,
Yabancı diyarın her köşesinde,
Söylenen bir gazel, yürekleri kanatır.

Budist heykeli kanadığında Kabil’de,
Maraz demişler, hasta çocuklar doğar,
Kurt havası sarar yürekleri,
Delikanlılar binemez Süheylana,
Batılı şerler çökmüşken toprağa,
Oyun havalarını unutmuşlar,
Sadece kuru gazeller kalmış geriye,
Birer birer çürüyen.

Kadınlar toplar gazelleri,
Seher vakti kar, büyük mesele,
Mayına basmadan kök söker dillerinde,
Ayaklar yalın, nasırlı, acı içinde,
Ne düzen var, ne hayat,
Bağlı urganlar boynunda,
Yağlı, kalın, çürük,
Lisanlarında kalan sadece buruk gazel.

Sarı beyaz hülyalar toplar,
Titreyen elleriyle sunar emellerine,
Vahşi vadilerde savrulur,
Bir Afgan gazeli, her çırpınış ölüm.