Afgançocuk Şiiri - Nurol Banabak

Anasının tandırdan çıkardığı ekmeğe
gülümseyerek baktı Afgançocuk.
Bu akşam da yiyecek yemekleri olmuştu.
Esmer yüzünde gamzeler oluştu.

Yere serilen örtünün etrafında
önce kucağında kaleşnikofuyla baba,
sakalları çorba kasesine teğet,
onun yanında anne; Tanrı’ya şükrederek.
İki küçük kardeş ile Afgançocuk
bağdaş kurarak oturdular.

Bismillah çekildi, ki canı veren ve alan Tanr’nın adıydı.
Ağaçtan oyulmuş kaşıklar dalarken mercimeğe,
bir uğultu musallat oldu göğe
Baba, çorba kaşığı ağzında, bir kaşını tavana kaldırdı
ve mırıldandı peltek bir dille:
“Tanrım, sen bu kafirleri helak eyle! ”
Ve uzaktan patlama sesleri duyuldu...

Ertesi gün kuşluk vakti
toz duman Afgan sokağında
üç-beş insan boynu bükük yürümekte.
Omuzlarının üstünde iki sırık.
Sırığın ortasında bez.
Bezin üstünde sırtüstü yatmakta Afgançocuk.
Gözleri yumuk.
Benzi soluk
Yanaklarında akşamdan kalma gamzeler...

O gün dünya; “B-52’ler
Afganistan’a halı döşüyor” haberiyle uyandı.
Tarih: milat iki bin bir, otuz bir Ekim,
Hicri, Ramazan’dan önceki ay Şaban’dı

(31 Ekim 2001)