Affola Şiiri - Gülşen Destanoğlu

Duyargalarımı çıkarıp asınca dolaba
Endişelerimi de silkeleyince bir çırpıda
Kuş gibi hafifledim bir anda
...
Yokmuş bir sorun amma
hani ola ki dedim mesela
ters bir durumda
son güne programlı halkım
kalkar ayağa nasıl olsa
yumurta gelince kapıya
...

Gülümsedim '' beni yaz'' diye debelenen yalnızlığıma
Göz kırptım ufukta el sallayan aşklara
Bekle dedim sırayla!
Çırpınan iç yolculuğuma
...
Yazdıklarım paranoyaymış hülasa
Çöküş dönemi sanmışım nasıl olduysa
Sürç-i lisan ettim affola
Etraftaki ithal çiçeklerin varamamışım farkına
Ne gam ne tasa bu lale devriymiş aslında...