Kadir kıymet bilmez, gelgit akıllı;
Sana demedim mi aşkı incitme?
Vicdanın kurumuş kinden zavallı,
Ben affetmem seni, sen de affetme!
Yoktu bir sebebin, terk edip gittin.
Ocağıma incir ağacı diktin.
Mutlu kadehime zehirler döktün.
Ben affetmem seni, sen de affetme!
Sevgim mi yetmedi, korkum mu azdı?
İltifat ettikçe şımarman azdı.
Öptüğüm ellerin kuyumu kazdı,
Ben affetmem seni, sen de affetme!
Anılara gömüp örttün üstümü,
Üfleyip söndürdün gönül tütsümü.
Haram ettin bana gonca gülümü,
Ben affetmem seni, sen de affetme!
Çaldığın canımdı, kıydığın ruhum!
Çorak yüreğinde çürüdü tohum.
Bulurlar mahşerde desen de yokum!
Ben affetmem seni, sen de affetme!
Kayıt Tarihi : 9.2.2018 01:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!