Affı mağfiret Şiiri - Batuhan Çukurçayır

Düşünmek ağır gelir insana
Sığınıyorum yine yaradana
Tek bir damla alkol içmeden
Bulaştım sarhoşluk günahına

Efkarlanmak için bozdum tövbe
Kader ile oynuyoruz körebe
Hiçbir yerde barındırmadı
Oldum ben bir mecburi göçebe

Son günlerde bir şey yapasım yok
Hayatı yaşamaya açım, karnım olsa da tok
Sessiz sakin göründüğüme bakmayın
Anlatacak olsam derdim sorunum çok

Tanrı'ya karşı kendimi suçlu hissediyorum
Şükretmekten ise oturmuş söyleniyorum
Biraz acele biraz panik biraz da kekik
Kıvamında bir cacık olmaya kafa yoruyorum

Ne söz geçirebiliyorum ne de seda
Ne bir cilve, ne bir eda, ediyorum ömrümü feda
Hayat yeni başlıyor diyorlar ya bana
Yaşıma lanetler olsun, ediyorum yıllara veda

Hepiniz alçaksınız, hepiniz şerefsiz
Ne bir kıymet bilirsiniz ne bir iz
Sizlerden birisiyim diye diyorum
Şükür bilmeyiz, etsek te etmeyiz

Kendime özgü bir çeşmeden
Şiirim üzüyor beni her heceden
Kendim çalıp kendim oynuyorum
Feragat ediyorum yine bu geceden

Bitmiyor düşünceler kahretsin
Şimdi bu salak kime derdini söylesin
Diyebileceğim tek şey
Tanrı beni affetsin