Affeyle Şiiri - Güvenç Gürses

Bu gönül umduğu yerlere küser
Bazen cellat olur kendini keser
Bazen de bırakır güzel bir eser
Yaradan affeyle gönlün yaptığın.

Bakarsın Rabbine methiye düzer
Bazen de kendini gereksiz üzer
Dünyaya bakınca Bir’liğin sezer
Yaradan affeyle gönlün yaptığın.

Sızlanarak bazen mısralar düzer
Bazen de Can’ları durmadan süzer
Bazen ise durmaz arşı da gezer
Yaradan affeyle gönlün yaptığın.

Haram yemedi hiç bil ki eliyle
Yalvarıyor sana kendi diliyle
Uçkurun çözmedi hem de beliyle
Yaradan affeyle gönlün yaptığın.

İnan ki biliyor senin kıymetin
Yesevi'nin yüzü suyu hürmetin
Olmaz bu kuluna senin zulmetin
Yaradan affeyle gönlün yaptığın.

Güvenç içtenlikle yalvarır sana
Yakınsın şu şah damardan sen bana
Kıymazsın bilirim mümin bir cana
Yaradan affeyle gönlün yaptığın.