Affettiremem Kendimi Tanrıya

Ağlama!
Aglarsan affettiremem kendimi tanrıya,
Kendimi affetmem.
Caresizlikler yorar beni,
Direnirim
ama fazla dayanamam!
Susarsan dilim dönmez,
Dönse de kısıktır sesim.
İçimden okurum sana yazdıklarımı;

Koca bir sessizliğe bűrünürüm,
Duymazsın!
Duyuramam Kendimi!
Susarsan affettiremem Kendimi tanrıya,
Kendimi affetmem!
Hiç gitme mesela
Gidersen;
Gider tüm düşlerim benden,
Gülüşlerim bakmaz ardına.
Sensiz
en yalnızı olurum kainatın,
Kimsesiz, eşsiz, dostsuz!
Hem sayfalarim islanir sonra,
Mürekkebe bulanir dünya
En gözü yaşlısı olurum insanların.
Gidersen affettiremem kendimi tanrıya,
Kendimi affetmem!
Kırılma
Kırılırsan; koparım ta orta yerimden.
Un ufak olur duygularım,
Dağılır dört bir yana
Toplayamam
Kırılırsan
Kırılırım yüreğimden
Iyilesmez yaralarım
Dönmez dunyam
Kırılırsan affettiremem kendimi tanrıya,
Kendimi affetmem!