Önce üzdük birbirimizi,
Kırdık sebepsiz, incittik ikimizi.
Ben söyledim, sen dinledin,
Sen söyledin, ben dinledim…
Çıkamadım içinden,
Sen küstün, ben bekledim,
Ben küstüm, sen bekledin.
Oysa ki sebep incir çekirdeği gibi,
Bu kadar uzatmaya değer miydi…
Bu sözler, hareketler,
Birbirini incitmeler…
Neydi başlarken sebep,
Ben unuttum desem…
Sen de unutmuş musundur acep?
Hata kimdeymişse de,
Ben affettim, ikimizi de…
08/09/2006 – 23.40
Nazan SarıkayaKayıt Tarihi : 3.10.2006 10:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen küstün, ben bekledim,
Ben küstüm, sen bekledin
Ne güzel yazmışsınız affedişiniz bile güzel gönlüne sağlık..
TÜM YORUMLAR (1)