Affettim... Şiiri - Sevnur Şaylan

Zor geliyor insana,
Affetmek...
Büyüklükse de büyüklük,
Umrumda değil...
Seni bu yüzden affetmedim ben.
Kırılan insan affetmez mi sanki?
Kurallarından biri mi aşkın? .
Çiğnedim işte ben,
Ben,
Affettim seni...
Beddua etmak sana,
Ne sana kar eder,ne bana,
Dua da edemem,kusura bakma,
Yalnızca şu anda ederim,sadece şu anda...
Dua et de duysun Allah'ım beni,şu anda,
Kabul olsun sana dualarım,
Kendim için istemiyorum,
Sadece sana...
Mutluluğu haram ettinse de bana,
Senden uzak olmasın mutluluk asla...
Kırdığın kalplere inat,
Kırmasın kimse kalbini,
Ama lütfen,
Sen de kırma...
Bir gün yine benim sevdiğim gibi,
Delicesine ama yine de ömürlük sev.
Ve sevildiğin kadar da,sen de onu sev...
Ağlattınsa da beni her gece,her gece,
Mutluluktan dahi olsa akmasın gözyaşların,
Ki biliyorum,dolmaz,dolmayı bilmez senin karaların...
Ben,affettim seni...
Hakkımı da helal ettim bak...
Beddua etmem sana,
Duamı da bekleme artık asla...
Kırılan kalbimden çok şey feda ettim sana,hala...
Ben,affettim seni...
Artık,
Allah affetsin seni...