Affettim Şiiri - Asaf Eren Türkoğlu

Gecenin karanlığına fısıldadım, yıldızların arkasına saklanmış gölgeleri affettim. Kalbimi kıran her bir hatırayı, içime işleyen her bir yarayı sararak, sessizce rüzgara bıraktım. Zamanın derinlerinde kaybolan anıları, unutulmuş sokakların izlerini affettim.

Dalgaların hırçınlığında kaybolan sözleri, denizin sonsuzluğuna gömdüm. Her dalganın vurduğu kıyıda, içimdeki kırıklıkları bir bir toplayıp, denizin tuzlu suyunda yıkadım. Küçük bir kum tanesi kadar ufalıp, kendimi okyanusun sonsuzluğuna bıraktım.

Yolumu kaybettiren fırtınaları, içimi titreten soğuk rüzgarları affettim. İçimdeki umut ışığını söndüren karanlığı, güneşin doğmadığı sabahları affettim. Her bir hüznü, her bir acıyı, her bir pişmanlığı, kırık dökük hayallerin arasında gizledim.

Gökyüzünün mavi derinliklerine, bulutların beyaz yumuşaklığına, yağmurun serin damlalarına bıraktım. Yüzümden süzülen her bir damlayı, içime akan her bir sızıntıyı affettim. Dalgalar kadar hırçın, rüzgar kadar sert olan hayatı, narin bir çiçeğin yaprağı gibi kırılgan olan yüreğimle affettim.

Herkesi affettim. Kendimi affettim. Hüzünleri, acıları, kırıklıkları, her bir zerresinde geçmişin izlerini taşıyan ruhumu affettim. Artık özgürüm. Sadece yıldızların ışığıyla aydınlanan bu karanlık gecede, gölgeler arasında kaybolarak, sessizce affettim.