Öyle bir yangın bu
asla kül olmayacak!
Derin bir acı ki
her hücremi kavuracak!
Nasıl bir kavga bu?
beynimde...
Her kelimenin son harfinde
yeni bir cümle.
Öfke, acı, nefret
karışmış birbirine
Dinmeyecek ! ! !
Oysa... Bugün
Ne yangın kaldı
ne kül ne duman
İs kokusu genzi saran.
Acıyla kavrulan hücrelerimdi
her uykumda yeniden doğan.
Yüzüme yakıştı bu tebessüm
bu gülüş...
Bitti kavgam, bitti
Bitmez sandığım...
ve
ben Affettim! ! !
geçti her geçmez sandığım...
Kayıt Tarihi : 26.1.2010 12:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rümeysa Avcılar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/26/affettim-14.jpg)
Ne kül
Zaman her acının ilacıdır derler
zamanla geçer
Geçer de deler de geçer
Duygu yüklü şiiriniz için kutlarım
Kaleminiz daim olsun
geçti her geçmez sandığım...
Affetmek erdemliktir yüreğine sağlık saygılarımla
TÜM YORUMLAR (2)