bir yanımla sevmeye çalışırken
diğer yanımda fırtınalar kopuyordu
rüzgarın hep aynı yönde esmediğini fark ettim
sonra ıslattığım baş parmağımla
kuzeyi keşfettim rutubetli
güneyi ılık
doğuyu güneş doğduğunda
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Bu şiirdeki 'affetsem mi?/bilmiyorum!/affetmesem de it ulumasını/köpekleri çok seviyorum. ' bu dizeler bana Pavlov'un köpeklerini hatırlattı...
Bilirsiniz!
İvan Pavlov köpekler üzerinde deneyleriyle tanınmış bir Rus psikoloğudur. Köpeğe bir zil çalarak yemek vaktinin geldiği şeklinde bir uyarıcı vermiş, sonrasında ne zaman zili çalsa köpeğin karnı acıkmış ve yemek yemiştir. Pavlov olur olmaz bir anda zili çaldığında köpeğin ağzından salyalar akmaya başlamıştır. Bununla bir davranışı uyaran bir uyarıcı olduğunda o davranışın tekrarlanabildiğini ortaya konmuştu.
Affetme bence, affetme...
Yüreğine sağlık cano'm.
'affetmesem de it ulumasını
köpekleri çok seviyorum. '
Affetmek olunca hele ki sevdiklerimiz olunca ne kolay affederiz onları.
Çok güzel dizelerdi çok güzel bir şiirdi sağolun, yüreğiniz dert görmesin. Hoş! dert görmese şiir çıkmaz ortaya.
Saygılarımla
Affetmek yiğitliğin şanındandır derler ve her zaman aynı yönden esmez rüzgar...
Tebriklerimimle
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta