Affetmiyorum Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Affetmiyorum

Kendimi bekleyişin soğuk odasında tüketiyorum.
Kırık dökük hayallerim, zamansız bir rüzgarla savruluyor, umutlarım soluyor
Günler, haftalar ardımdan soluk soluğa kosuyor,
Günleri saymak zorken,
Aylar yıllara karisiyor.
Her şey geçip gidiyor
Ama senin izin hâlâ geçmedi.

Mektuplar yazdım, sevdamın dokunuşunu rüyalara taşıdım.
Aşkımı türkülerin hüzününde kaybettim, içimdeki yara hiç kapanmadı.
Uykusuz geceler bıraktın ardında, sensizlikte nefessiz kaldım.
En çok da sensiz kalmak,
Acıyla yüklü, koca bir yürek bıraktın.
Kimselere gidemedim,
Kimselerin elinden tutamadım.
Yüreğimde bıraktığın büyük yaraya tuz basıp,
Üstüne kilit vurdum.

Gözlerime kara bir perde indirdin,
Ellerimde boşlukta kaybolan gölgelere döndü.

Sözcükler yetmedi anlatmaya,
Yutkundum.
Ne zaman biri çıksa karşıma,
Seni aradım onda.
Ne zaman biri tutmak istese elimden,
Sessizlikte kelimelerini bulamayan
Dilim tutuk kaldı.
Nasıl bir aşkın içinde yürüyorum,
Yalnız, yapayalnız.
Beni böyle köksüz bıraktın,
Böyle öksüz,
Böyle yetim,
Böyle kimsesiz bıraktın,
Buz gibi karanlıkta,
Yapayalnız bıraktın.

Senden kalan büyük bir enkaz gibiyim,
İzlerini taşıyarak,
Yılları sayıyorum.
Ama şunu bil

Affetmiyorum.

Affetmiyorum.

Samira