Affetmiyorum Şiiri - Eylül Gökdemir

Bu bir sitem değil aslında
Bir itham hiç değil
Sadece kırık bir kalbin
Hicran yarası
İstersen
Dinle bak
Nasıl oluyor acısı

Gün geceye dönüp de
Karanlığın sesi düşen odamda
Yalnızlığın acımasız elleri
Sarılınca boynuma
Uyuyamaz
Nasıl da hoplardım birden
Küçücük bir çıtırtıda
Gözlerim yerinden oynarcasına
Ve
Korkar
Ağlardım sessizce
Kimsesiz
Yetim çocuklar gibi
Sen bilmezdin

Vurup dişlerim birbirine
Üşürken yaz sıcağında
Kar yağardı sanırsın yatağıma
Sarılıp da bir battaniyeye
Büzülünce bir kenara
Sayıklardım ismini
Geceler boyunca
Sen duymazdın

Anlamazdın
Ruhumda kopan fırtınaları
Kasırgaları
Boranları...
Hissetmezdin
Yanındayken bile
Kahreden yalnızlığımı

Oysa
Bir kez olsun
Ben istemeden
Başımı avuçlarına alıp da
Hani o hep kaçırdığın gözlerle
Bakışlarıma dalmanı
Acele dönüşlerinde
Kalbimin bin parçaya dağılmamasını
İki bedende bir can olmayı
Nasıl da isterdim bilsen

Halbuki
Dokun yüreğime ne olur
Bendeki beni gör
Beni duy
Beni hisset diye
Ne çok yalvarmıştım
Hep yarın dedin
Keşkelere esir ettin dünyamızı
Şimdi kelimesi
Sandığa mı kaldırılmıştı

Herkesin oldun ey yâr
Bir benim olamadın
Bir bende kalamadın
Beni sensiz bıraktığın için
Seni affetmiyorum...

Eylül GÖKDEMİR... 07.09.2009