Affetmiyorum Şiiri - Ömer Osman Avcı

Saman alevi gibi
Ya da
Bir kelebeğin ömrü kadarmış sevgin

Biliyordum
Zaten sevdanın karası
Hiç düşmemişti gözlerine
Şimdi de tutturmuş
Gideceğim diyorsun
Git hadi, git! Git! Git! ...
Arkana bile bakma
Beni hangi gün almıştın ki yüreğine

Hangi gün beni düşündün
Seni düşündüğümün yarısı kadar
Hangi resmim sabahladı başucunda
Hangi gece ağlayarak söndürdün yıldızları
Kaç sokak lambasıyla dertleştin
Kaç ayakkabı eskittin
Başıboş kaldırımlarda? …

Ahhh! … ah! ...
Bunları sen bilemezsin
Bilemezsin vefasızım
Bilemezsin…
Bunlar senin tanımadığın
Bunlar senin tanışmadığın şeyler
Senin aşk dediğin
Toplasan da çarpsan da
Sevginin (S) si bile etmez! ...

Sen başlatmıştın bu oyunu
Hadi yine sen bitir
Bir daha hatırlamak bile istemiyorum
Mazini de al yanında götür

Hangi trene
Hangi otobüse
Ya da
Hangi vapura sığdıracaksın günahlarını
Nasıl ödeyeceksin
İhanetlerinin bedellerini
Bilemiyorum.

Bildiğim şu ki
Sadece yalnızlığımı tutuşturmayacaksın parmaklarıma
Artık kinim
Artık nefretim
Artık öfkem
Artık isyanlarım
Sıkılı kalacak avuçlarımda…

Benim de yüreğimde
Sevginden eser kalmadı
Artık ne sarı saçların
Ne de kahve gözlerin var
Baktığım!
Yumrukladığım!
Kırdığım aynalarda…

Sana boşuna inanmış
Sana boşuna kanmışım
Sen,bundan sonra
Değil, ikinci baharım
İlkbaharım
Sonbaharım
Hatta saçımdaki kışım
Kirpiğimdeki yaşım bile olamazsın

Sen denince yalan!
Sen denince talan!
Sen denince vurgun!
Sen denince sürgün!
Hiç sevmediğim kelimeler geliyor aklıma

Gideceksen
Hadi hiç durma!
Elimden bir kaza çıkmasından korkuyorum
Çünkü
Tanrı affetse de seni
Ben affetmiyorum! ..
Affetmiyorum… Affetmiyorum …