Affetmezler Şiiri - Şadıman Şenbalkan

düşünceme gem vurduğum gün
ben ben olmaktan çıktığım o gün
sırtını dayadığın sevgi değil
hayat sen değil, o değil, bu değil
kalbimi açmak istedim sana
müsade buyurmadın ki sen bana
kırık dökük anılarda kaldığımda
yalnızım güneşli gün ortasında
sıcak vuruyor yakıyor içimi
görüyorum,işitiyorum yitirdiğimi
gül kokulu bahçelerim nerede
yarim anılarıyla bellek defterimde
eskiye dönmek isterim zaman zaman
belki de insanca dilerim senden bir aman
tanımazlığa geldin beni tanıdığın tanıklıkta
kulaklarım çınladı anladım seni o sağanakta
kalp kırılınca, kırılan bardak gösterirler
kırlmaz bu kalp, durur bilmezler
seni onu ve dünyayı sevmezler
bilmezler,öğrenmezler, affetmezler.