Affetmez.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Nasıl sevdim seni şu ömrüme sor,
Uğrunda verdiğim yıllar affetmez;
Sâyende hâlimi sorar isen kor,
Aşkınla döndüğüm küller affetmez..

Dünyaya haykırdım Aşkı mısrada,
Nereye bakarsam varsın orada,
Mecnûn'a çevirdin Leylâ'm sahrada,
Hadi ben neyse de çöller affetmez..

Sana bağlamışım bil yalnızca bel,
Etme bu kadar naz yâr insâfa gel,
Tatlı bir sözünle var gönlümü çel,
Sen diye şakıyan diller affetmez..

Sâdece sevmekmiş bana ithâmım,
Değil mi firâkın söyle ilhâmım?
Sevip sevmediğin dâim evhâmım,
O kadar papatya fallar affetmez..

Neden tattırmadın neden hiç sefâ?
Başa kalkmak değil birazcık vefâ,
Gülistân olurdu bilmem kaç defa?
Görünce derdiğim güller affetmez..

Bir umut saati vuslâta kurdum,
Kölem ol deseydin inan olurdum,
Gittiğin yerleri edindim yurdum,
Peşinden geldiğim yollar affetmez..

Şiir ne bilmezdim, sözüm kafiye,
Habire gezerim sen diye diye,
Aşkın çağlar durur dakka saniye,
Dertli dertli çalan teller affetmez..

Adem kula nedir acaba kastın?
Ânsızın gelip cân evimi bastın,
İlk ândan beridir sîneme yastın,
Allah affeder de kullar affetmez...