Affetmeyeceğim Şiiri - Zeynel Abidin Güven

Artık yürümüyor
Yıllarca sınırında yaşadık aşkın
Bu kaçıncı küskünlük
Bu kaçıncı barışma
Ama bu defa yediğimiz bir vurgun
Bundan sonra bu gözler
Bundan sonra bu eller
Ve bu yorgun beden
Sensizliğe sürgün.

Menekşe kokulum kır çiçeğim
Artık seni unutacağım
Sen olmayacaksın hayatımda
Kendimi bir boşluğa bırakacağım
Ve acıda olsa seni unutacağım.

Sende artık
Bir şeylerle kendini avut
Hatta tövbe et günahlarına
Ruhunu kötülüklerden arıt
Çünkü bu ayrılığın günahı sende
Gecenin büründüğü gibi karanlığa
Yosunun sarıldığı gibi taşlara
Sende tutun yalnızlıklara
Geceler boyu ağla
Belki Allah affedecek
Belki günahlarından kurtulacaksın
Ama ben asla affetmeyeceğim
Bu ayrılığın vebali ile Kahrolacaksın