Affetmem Seni Şiiri - Fahri Bulut

AFFETMEM SENİ
Kem sözünü duydum yazıklar olsun,
Ölünceye kadar af etmem seni.
Her gün bin pişmanlık gönlüne dolsun,
Ölünceye kadar af etmem seni.

Edep vermemişim ben de suçluyum,
Terbiye etmemiş iki borçluyum,
Benim evladımsan daha ne duyum,
Ölünceye kadar af etmem seni.

Terbiyesiz sözün sebebi neye?
Hakaret edilmez muhtaç babaya,
Adam olmamışın acırım sana!
Ölünceye kadar af etmem seni.

Baba incinirse, Hakta incinir,
Böyle evlatlara hayırsız denir,
Ölüm istiyorum dilerim gelir,
Ölünceye kadar af etmem seni.

İçine edeyim böyle kaderin,
Yedi kat yerine batsın ta yerin,
Evladı incitmez topalın, körün,
Ölünceye kadar af etmem seni.

Baba muhtaç gale alma sözünü,
Kem sözün kavurdu, yaktı özümü,
Bundan böyle görme küskün yüzümü,
Ölünceye kadar af etmem seni.

Varsıl oldum diye sakın şımarma,
Sana muhtaçları aman hor görme,
Varlıkta, gençlikte kalıcı sanma,
Ölünceye kadar af etmem seni.

Sen de evladından kem söz duyasın,
Pişman olup gafletinden ayasın,
Babanı, ananı sevip, sayasın,
Ölünceye kadar af etmem seni.

Cenazeme gelip sakın ağlama,
Affet baba diye adımı anma,
El, gün kınar diye kara bağlama,
Mezarım da bile af etmem seni.

Rızazade, kem söz kalbimi deldi,
Sana olan evlat sevgim de öldü,
Yemeğini yedim kusasım geldi,
Ölünceye kadar af etmem seni.
9.11.2021
Fahri Bulut Rızazade