Affetmem kendimi ölene kadar

AFFETMEM KENDİMİ ÖLENE KDAR

Yeni geldi pınar başına yeni
Yalağın içinde parlar gül teni
Yay gibi kaşları üstünde beni
Seyrettim suyunu dolana kadar

Döndü gitti bense kaldım orada
Diktim gözlerimi baktım yollara
Belki tekrar gelir diye pınara
Bekledim gün öğle olana kadar

Şu gönlümün varımış ki bildiği
Birisine göstermedi ilgiyi
Olmadı hiç böyle coşa geldiği
Böyle bir ceylanı bulana kadar

Dertl'oğlu görmedim böyle bir afet
Şu kurak gönlüme yağdı bir rahmet
Bu kızın gönlünü etmezsem şayet
Affetmem kendimi ölene kadar
19.Nisan .1982
Metin Gürbüz