Affetme Bizi Şiiri - Cihad İslam Yılmaz

Affetme bizi Gazze…
Çünkü affedilmek için bir yüz bırakmadık alnımızda,
Çünkü sen açlıktan can verirken,
Biz ekmeğin kabuğunu çöpe atacak kadar doyduk.

Senin çocukların enkazdan çıkarılırken
Bizim çocuklarımız karne tatili planları yapıyordu.
Sen ağlarken gökyüzüne,
Biz şarkılar söylüyorduk,
Utansın dillerimiz!

Affetme bizi,
Çünkü suskunluğumuz bir ihanettir.
Sıcak odalarda “endişe” bildirip,
Sonra çaylarımızı yudumladık.
Kudüs’ten, Gazze’den, Halep’ten bahsettik,
Ama gözyaşlarımız gözümüzde değil, dilimizdeydi.

Sen taş attın tanka,
Biz tweet attık utanmadan.
Sen şehadete yürüdün,
Biz indirim kuyruklarında sıraya girdik.
Sen secdede dua ettin,
Biz dizi izledik, gülerek…

Ey Gazze!
Sen izzeti kuşandın kefen gibi,
Biz konforu giyindik zırh gibi.
Sen yoksulluğun içinde Rabbe sığındın,
Biz zenginliğin içinde nefsimize taptık.

Hani biz bir vücuttuk?
Senin kolun koparken,
Biz nasıl olur da bu kadar hissiz kaldık?
Senin gözlerin oyulurken,
Biz hangi ekranı izliyorduk?

Biliyorum…
Bu ümmetin yüzü yok senden af dilemeye.
Ama yine de diz çöküyoruz önünde değil,
Rabbimizin huzurunda, senin şahitliğinde…

Ey Rabbim!
Bizi affet…
Çünkü o mazlumdu, biz zâlimlerin sessiz ortağı.
Gazze sabretti, senin uğruna,
Biz ise menfaat uğruna seyre daldık.

Biz senden daha aciziz Gazze…
Ama sen Allah’a daha yakınsın.
O hâlde sen dua et bize,
Çünkü senin duaların kabul olur,
Bizim yüzümüz yok ki artık…