Affet Vazgeçemedim! Şiiri - Osman Söylemez

Affet! vaçgeçemedim sevmekten
Ne yapsam, nasıl etsem, bilemiyorum
Bütün güzellikler hep seni anımsatıyor
Senin için filizleniyor bütün çiçekler
Mevsimlerin en güzelini hep sende yaşıyorum
Sende uyanıyorum; sabahların en keyiflisine
Geceler daha büyülü, rüyalar daha ışıltılı
Affet! vazgeçemedim seni sevmekten...
Bak! sende durmuş bütün saatler
Bütün takvimler bir sende sararıyor
Yeniden kavuşmak lazım çok geçmeden
Yeniden denemek lazım tükenmeden...
Bak! cehenneme mahkum bütün melekler
İyi sevmek eksik kalıyor bazen
Şimdi hasretin en zifiri derinliğinde
Kuytu gölgelerin kimsesizliğine sığınıyorum
Vuslatı fesleğen tarlalarında değil
Sahranda serseri çalılarda arıyorum
Yalnızlığımı köhne barınaklarda değil
Sessiz çığlıklarla bir sokak ötende yaşıyorum
Affet! vazgeçemedim beklemekten
Muhal kalsan da nafile artık bu gitmeler..
Affet! bütün mesafelere inat görmesem de
Duymasam da hissediyorum o ılık gülüşünü
Affet! ne kadar kefenlesem de gönlümü
Her anına daha da kök salıyorum
Her umut damlasında yeniden diriliyorum
Yeniden yeşeriyorum her serabında
Affet vazgeçemedim seni beklemekten...