Dün sana yolda rastladım
Tanımayasın diye hep saklandım
Elini tuttuğun bir çocuk vardı
Sana anne diyordu baktım ağladım
Demek ki evlenmişsin çocuğun olmuş
O pembe yanağın sararıp solmuş
Şu fani dünyanın kanunu buymuş
Kaderime isyan edip ağladım
Peşinde yürüdüm sen görmüyordun
İçimden bir dönüp baksa diyordum
O anda çocuğun elinden kaçtı
Onu benim ismimle çağırıyordun
Demek ki beni sevmiş dedim
O an bin kez ölmek istedim
Sana bu mutluluğu ben veremedim
Kaderimiz buymuş affet sevgilim
Kayıt Tarihi : 24.4.2007 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (1)