Affet Sevdiğim Şiiri - Mustafa Sürmeli

Herşeyi zorlaştırıyor
Mükemmelliğin...
Ve olanaklarım kısıtlı
Mütemâdiyen...
Lâyık olduğunu
Sunabilmek sana,
Elimde değil.
Basit bir çiçek,
Yeter mi sana?
Sıradan bir küpe,
Yüzük yada kolye?
Utanıyorum sana
Bunları verirken.
Oysa neler yapmak isterdim...
Müthiş varlığına hediye.
Mümkün olsaydı da,
Tek bir türünü bile ıskalamadan
Dünyadaki bütün çiçeklerden
Birer tanesini
Bir bukette toplayıp,
Verebilseydin nazikçe kucağına.
Hatta mevsimin kışsa,
Bütün tomurcuklarıyla birlikte
Baharı kucaklayıp
Getirebilseydim diyârına.
Yıldızları bir bir toplayıp
O emsâlsiz saçlarına
Tâc edip takabilseydim.
Yakışır mı bir prenses
Alelâde hânelere?
Görkemli, kocaman saraylarda
Yaşatabilseydim...
Bütün dünyayı teklif etselerdi de
Sana karşılık.
Bir saniye bile düşünmeden
O taptıkları dünyayı,
Paspas edip,
Kutsal ayaklarının altına
Serebilseydim!
Şimdi, ruhumu,
Ruhunun huzurunda
Diz çöktürüp
Bağışlamanı diliyorum;
Hoşgör âcizliğimi,
Affet sevdiğim!