Affet Rabbim Bu Kulunu

Yolum yönüm sana doğru
Kalbim sevdan ile dolu
Bağladılar eli kolu
Affet Rabbim bu kulunu

Hakkı üstün tuttu özüm
Kimseye geçmedi sözüm
Günaha yumdum gözüm
Affet Rabbim bu kulunu

Yalan dünya nefsi sardı
Bir hayal ki niyet saftı
Kaderin de varmış kastı
Affet Rabbim bu kulunu

Derdim çokken açtım elim
Dua ettim çevirmedin
Belalardan esirgedin
Affet Rabbim bu kulunu

Doğruluk ışığım oldu
Adaletten hiç sapmadım
Seçmedim isyan yolunu
Affet Rabbim bu kulunu

Metaya değer vermedim
Kimseyi hakir görmedim
Sana borcum ödemedim
Affet Rabbim bu kulunu

Dünya aldı aklı baştan
Kandırdı zayıfı şeytan
Kalplerimiz oldu taştan
Affet Rabbim bu kulunu

Kendi derdimize düştük
Komşularla bile küstük
Selamı sabahı kestik
Affet Rabbim bu kulunu

Fakiri sorup sarmadık
Öksüz yetim kollamadık
Aklımızı hiç yormadık
Affet Rabbim bu kulunu

Ölüm bana uzak sandım
Zaman çabuk geçmez sandım
Zevke sefaya da daldım
Affet Rabbim bu kulunu

Yüzüm mü kaldı tövbeye?
Değdi mi alnım secdeye?
Kapılmışım boş hayale
Affet Rabbim bu kulunu

Mazlum oldum ahım tuttu
Kanadım kaç yerden koptu
İmtihan zor sabır yoktu
Affet Rabbim bu kulunu

Harama el uzatmadım
İsteyerek kalp kırmadım
Vaktimi boşa harcadım
Affet Rabbim bu kulunu

Kimseye yok kırgınlığım
Kendimedir dargınlığım
Açtım elim Yaradanım
Affet Rabbim bu kulunu

16 Aralık 2007