Affet Mevla’m Kulunu!
Suçlarının haddi yok
Hadsizliğin niddi yok
Önce onu yola sok
Sonra affet kulunu!
Uyup melun Garur’a
Mağlup oldu gurura
Layık kılıp sürura
Affet Mevla’m kulunu!
Gafil nefse aldandı
Baldıranı bal sandı
Lakin artık uyandı
Affet Mevla’m kulunu!
Tabi olup kem dosta
Oldu manen bir hasta
Koyma onu sen yasta
Affet Mevla’m kulunu!
Geldi nefsin tuşuna
Hayat geldi hoş ona
Ömrü geçti boşuna
Affet Mevla’m kulunu!
Düşünmeden sonunu
İhlal etti kanunu
Kahretme de sen onu
Affet Mevla’m kulunu!
Rehber edip hevayı
Yanlış seçti davayı
Verip ona devayı
Affet Mevla’m kulunu!
Başı büyük belada
Senin kulun bu geda
Kılma onu bir a’da
Affet Mevla’m kulunu!
Dolmaz sanıp kotası
Artar daim hatası
Yok, cahimde yatası
Affet Mevla’n kulunu!
Cihat ŞAHİN
05.09.2022-İZMİR
Kayıt Tarihi : 5.9.2022 11:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!