Affet kalbim Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Affet beni kalbim seni çok kırdım
Tanımadan onu boşa yanmışım
Seviyor sandım unutmaz derdim
Yalan sevdasına ne de kanmışım

Hiç belli etmedi rolü güzeldi
Gönül köşkümde de yeri özeldi
Başlangıcı yoktu ben de ezeldi
Beni Ferhat onu Şirin sanmışım

Meraktan ölürdüm bir gün görmesem
Duamdı bu canı onsuz vermesem
Kulağım çınlardı sesin duymasam
Yıllardır adını boşa anmışım

Canlı yandığında canım giderdi
Üzgün gördüğüm gün bana kederdi
Baktığım gördüğüm tek sensin derdi
Kahrolan o değil meğer benmişim

Tersime dönderdi bana dunyami
Üstüme yükledi kederi gamı
Hayaller kurmuştum yıktı rüyamı
Onun için boşa yanıp sönmüşüm

Martta yazdım ona temmuzda kıştım
Çağladım köpürdüm bazen de taştım
Ne duvarlar yıktım ne yollar açtım
Vazgeçtim sevdadan ben de dinmişim

Kalbim tekrar senden özür dilerim
Üzmem seni daha söz hep gülerim
İste bir kalemde onu silerim
Eroğluyum kalbim ben de senmişim