Affet kalbim Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Affet beni kalbim seni çok kırdım
Tanımadan onu boşa yanmışım
Seviyor sandım unutmaz derdim
Yalan sevdasına ne de kanmışım

Hiç belli etmedi rolü güzeldi
Gönül köşkümde de yeri özeldi
Başlangıcı yoktu ben de ezeldi
Beni Ferhat onu Şirin sanmışım

Ölürdüm görmesem bir gün meraktan
Çok korkardım bazen onsuz kalmaktan
İsmi dökülürdü iki dudaktan
Ne yazık adını boşa anmışım

Canım yandığında canı giderdi
Üzgün olduğum gün ona kederdi
Baktığım gördüğüm tek sensin derdi
Yalanmış sevdası yanan benmişim

Tersime dönderdi bana dunyami
Üstüme yükledi kederi gamı
Hayaller kurmuştum yıktı rüyamı
Onun için boşa yanıp sönmüşüm

Sel oldum bu aşka bazen de coştum
Çağladım köpürdüm bazen de taştım
Ne duvarlar yıktım ne yollar aştım
Boşunaymış çabam çöle dönmüşüm

Kalbim tekrar senden özür dilerim
Üzmem seni daha söz hep gülerim
İste bir kalemde onu silerim
Eroğluyum kalbim ben de senmişim