Affet Kalbim Şiiri - Atilla Durukan

Affet kalbim,
ne olur affet beni.
sana özrüm çok benim,
bir degil,bin defa affet.
seni de yordum ben gibi,
kuruttum tüm damarlarını,
kapattım yollarını,
affet beni kalbim ne olur affet.
bedenim kandı,yılların hasretine,
sevdigimi sandı,yanıldı.
yılların hasretine...
yıprattı ömrümü yalan sevgiye,
kandı gülüşlere seni aldattı.
gözlerime özür yetmezki artık,
dilime ne yapsam bilemiyorum.
ellerimi kesip topraga gömsem,
veya sonsuza kadar ateşe atsam,
dudakları kessem acısı dinermi,
ayakları kırsam hırsı bitermi.
şu bedeni yok edip atsam bir yere,
size çektirdiklerine bilmem yeter mi.
affet kalbim ne olur affet.
özrümü kabul edin tüm uvuzlarım,
kandım bir yalan sevdaya düştüm.
peşinden hepinize acı çektirdim.
affedin ne olur beni affedin.
küçük bir damlaydım,bir deniz oldum,
sevdaya tutulup,okyanus oldum.
yüzerim sanırdım hep dibe battım.
ben boguldum,sizi öldürdüm dostlar,
affedin dostlarım beni affedin.