Affet güzelim Şiiri - Akdemir Bozanoglu

İlk kez böyle bir şey başıma geliyordu
Deliriyor muydum?
İnsan bir arkadaşını nasıl her zaman özler
Nasıl onunla hayaller kurar
Onunla yaşar
Onunla ağlar
Onunla güler
Başka bir şey olmalıydı bu
Arayıp ta bulamadığım bambaşka bir şey
Affet güzelim affet
Belki de seni düşünmeye hakkım yok
Belki de duyunca kızarsın bana
Çaresizliğe kapılacaksın kaçacaksın benden
Belki de istemeyerek beni kıracaksın
Seni dostluğunu kaybedeceğim
Affet güzelim affet
İstemezdim böyle olmasını
Bilseydim düşler miydim? seni
Bilseydim hayallerime katar mıydım?
Bilseydim seninle ağlayıp
Seninle güler miydim?
Kırar mıydım? O gül kalbini
Bilseydim seni hepten kaybedeceğimi
Sana seni seviyorum der miydim?
Affet güzelim affet
Sen her şeyin en güzeline layıksın
İnan mutlu olman için söylemiştim
İnan sen mutluyken yanında olmak istemiştim
İnan istemezdim böyle olsun
İnan gülüm elimde olsaydı
Sana sorardım sevmeden önce
Affet güzelim affet
Şimdi sensizligin ertesine gidiyorum
Şimdi acıların girdabına giriyorum
Şimdi umutsuzluğun başlangıcına gidiyorum
Şimdi sensiz yaşanılmayan hayatı terk ediyorum
Affet güzelim affet
Sensiz ölümlere gidiyorum
Affet güzelim affet
Dün gece rüyamda gördüm zaten seni
Gül gözlerinle gözlerime baktın
Yanaklarından iki damla yaş süzüldü
Ellerimi kaldırdım yanaklarına dokunamadım
Silmek için gözyaşlarını
Daha iki damla yaş süzülürken gözlerinden
Bir tireme bir dağınıklık vurdu beni
Gözlerimi açtım sen yoktun
Usulca başımı yastığa koydum
Gözlerimi hafif hafif kapadım
Buğulanan gözlerimde
Yaşlar süzüle durdu
Bir daha gözlerimi açamadım
Oysa sen gisişime(ölümüme) ağlıyormuşsun
Sonradan anladım
Affet güzelim affet
En son anımda seni ağlattığım için
Affet güzelim affet