Affet Beni Yüreğim Şiiri - Fırat Yetiş

Biliyorum günahkarım !
Af dilemeye yüzüm yok yüreğim.
Ben sebep oldum bütün sahipsiz dertler , yurtsuz kederlerin ,
Soluk soluğa senle buluşmasına .
Avuçlarımda iz yapmış ,
sahte
gülümsemeli bir yüzden geriye ,
içerim de kanayan yaralar kaldı ya.
Bundan dolayı artık iflah olamayacağımı bildiğim halde ;
Göğsümde rezil aşktan miras k/alma yara ile, ömrümü teslim ettim adresi belli çaresizliklere.

Hala umudun kangren komasında,
Vuslata dönük yüzüme çarpıyor ,
firkata meyilli yüzün.
Bir hayalin avuntusunda göğsüme oturan çaresizlikten ,
seni yeniden doğuruyor şiirlerim..
Şah damarımı bilmesem,
Annemin çizgili yüzünü görmesem,
Dokunmamış olsam babamın ak sakalına ;
Emin ol !
yüreğinin avlusuna terki verilmiş ,
öksüz yetim sanırdım kendimi .
Sen olmazsan ahirim evvelim , eylemeseydim seni vatanım hasretim ,
bende vermezdim aşk-ı kutsiyete ,
bu denli yüreğim.

Aynalar nasılda resmetmiş her şeyi yüzüme!..
Acı ne kadar yakışıyor lisanı kayıp yüz çizgilerime.
Ah yüreğime sırtı dönük yüzsüzüm ;
tek bakışın hükümdar olsa boşluğa dalgın iç ç/ekişlerime.
Hayalde olsa razıyım İnan,
Dudak kıvrımlarıma bir kez olsun değsin dudakların.
Biliyorum hiç gelmeyeceksin ve asla görmeyeceksin aşksızlığında ölen halimi .
Oysa genzime yuva yapmış
Bütün Nefessiz kalışlarım,
birer yolcu geçmişime.
Olurda sızlanır ise yüreğin için için,
Islanırsa vakitsiz kirpiklerin ,
Öperse o hiç kıyamadığım yaşların yanaklarını;
Hatırla ve hiç unutma !
sadece göz yaşlarını silmekti bütün niyetim.

Acı dediğin yerini yadırgamaz mı?
Hep aynı yerde olmak yüzünü kızartmaz mı?
İçine ayrılık mührü vurulmuş , göğsüme vura vura taşıyorum sevdamızın muskasını .
Yukardan inmiş vahiy gibi ,
Gitmeler kör bıçakla doğruyor yüreğimi.
Doğrandıkça s/aklanamıyorum ,
Her defasında cüzzamlı çığlık oluyor git/me deyişlerim.
Ölüm sessizliği çöküyor dudaklarıma.
Kalbimde sancılar ağıtlar uluyor!
Gitme diyorum gözlerimden gitme ;
Ömrüm toprağa hasret, musallada unutulan ceset oluyor ..

Adım çıktı melankoliye sevgili!
Bilirim ki hesap sorulacak benden.
Gece deviren suskunluklarım!
Ağlamaktan morarmış gözlerim için ,
uydurduğum bahanelerim.
Kendime yetmediğim,
kendi üstüme devrilmelerim.
Ah benim gölgemin altına saklanmış ,
zavallı çaresizliğim.
Dişlerimin arasında diş etimi sökercesine ,
birikmiş dilsiz keşkelerim.
Beynimi “niye gidişinin önünde yıkılmadın” diye şamarlayan pişmanlıklarım.
Affet beni !
aşktan yara alarak çıkmış yüreğim,
Affet beni..!