*affet beni plüton Şiiri - Emre Boz

şu geçen son birkaç ayda çok değişkendim.
tuş oldum sonunda değişkenliğe, ve evirildim,
evirildikçe, devrildim…
ve bugün, kendimi bir türlü insan benzetmedim.
affet beni plüton, bugün kendimi sana benzettim.
kusura bakma ama gerçekten her şey spontane gelişti.
gerçekten çok üzgünüm,
fakat mecburdum bir kılıfa uydurmaya kendimi.
çok yalnızdım plüton,
tıpkı senin gibi.
ve çok acı çekiyordum.
iç acılarımın toplamı üç yüz altmış derece yapıyordu plüton,
evet, yani anlayacağım tam acı çekiyordum…
ve korkuyordum plüton, çok korkuyordum.
acıdan ölmekten,
öldükten sonra hala unutamamaktan çok korkuyordum.

birini unutarak öldürmek ne de zormuş be plüton !
kaç yerinden unuttum,
gene de öldüremedim bir türlü.
senin hiç, unutulduğun gibi,
unutamadığın da oldu mu ?

dışında yaşıyordum plüton,
sevdiğimin yörüngesinin dışında yaşıyordum.
boşlukta asılı duruyordum.
gittikçe küçülüyordum plüton,
üşümeye de başlıyordum…
yani plüton, yavaştan sana eviriliyorum…
affet beni plüton, yalnızlığına yancı olmaya geliyorum.