Affet Beni Çocuk Şiiri - Nurettin Aksoylu

Affet çocuk affet
Gözlerini açtığın şu dünyaya bak
Şehrin tüm ışıkları aydınlık
Bil ki o ışıklar aydınlığı kadarda karanlık
Kilim desenli yamalı entarinle
Kirden yapağı olmuş diken gibi saçlarınla
Birkaç günlük yediğin simidinle
Alay edercesine gülme yüzüme çocuk
Gülüp de ayazlarda kalan yüreğimi acıtma

Beton yığınları arasında;
Başını kaldırıp da seyredeceğin gökyüzün olmayacak
Gecelerin lacivertliğinde yıldızları göremeyeceksin
Kayan yıldızlara tutunup hayaller bile kuramayacaksın
Yeryüzünde çıplak ayaklarınla basacak toprağın bile kalmayacak
Kan düşmüş topraklara üzerine güneş doğmayacak
Ey çocuk güneşlerde gölgen üzerinde oynayamayacaksın
Yoksulluğun en acımasız ve imkânsız şarkılarını söyleyeceksin

Şehrimin sahillerine karanlık çökmüş çocuk
Gözlerimin içine bakıp da gülme
Yanaklarımdan süzülen damlaların içinde ağla
Ruhunun asil yamaçlarına bir dokun
Çığırtkanlığın kol gezdiği bu dünyada
Sakarya da, Dumlupınar da, Çanakkale de
Topraklarının adım, adım kan koktuğu bu ülkede
Kefensiz gömülen şehit atalarına ağla
Ağla çocuk şimdi benimle kanla alınan bu toprakların
Menfaatler uğruna parayla nasıl satıldığına ağla
Asımın neslinde bihaber yaşayanlara ağla
Ağla çocuk sahil kenarında denizin gözüne bakıp da
Ayrıldığın sevgilinin aşkını sorgulayamayacağın günlere ağla

Dokun şimdi yüreğimin ucuna
Dökülsün gözyaşların, karışsın kanıma
Dökülsün alyuvarlarım götürsün beni toprağa
Sakarya çok süründü çocuk artık kalkmıyor ayağa
Sis çökmüş dağlara, kar düşmüş yamaçlarına, kir akıyor ovalara
Mavi düşler arasında kuşların uçamadığı sazlıklara
Gün doğmuyor çocuk affet, affet ki bende çökeyim yanına

Yurdumun üzerindeki kara bulutlar, yüreğime çöküyor
Dumanlı dağların Lavları gecelerime yağıyor
Alparslan’ı görüyorum rüyalarımda
Kılıcını çekmiş bin atlı ile üzerime geliyor
Konuşamıyorum çocuk suçluyum
Fatih İstanbul surlarına dayanmış, ben ise utancımdan gidemiyorum
Ecdadım Ayasofya da namaz kılıyor çocuk
Ben yanına yaklaşamıyorum
Damarlarındaki kan gibi, oluk, oluk kanlar akıyor Çanakkale de
Ataların peygambere koşuyor çocuk
Ölümü şerbet diye içiyor, ben ölemiyorum
Öz yurdumda payidarım, öz yurdumda azınlık
İsyanlarda ruhum, isyanlarda başım
Karanlığa gömülecek naaşım, katıksız kaldı aşım
Karanlık sokaklarda bitmez benim bu savaşım
Affet çocuk sana bir yuva bile kuramadık
Kurduysak da bakamadık
Gözlerimin içine bakıp da kirli ve çilli yüzünle sırıtma
Alay etme benle çocuk, mavi gözlerinle baktığın ben, ben değilim
Ben şimdi sende kaybolmuş yitik bir viraneyim