Affet beni baba;
Yaşım büyüdüğü halde,
Ruhumdaki çocuk hiç büyümediği için.
Hayatımda dönemediğim noktadayım.
Ne işim var,
Ne de aşkım.
Yüreğimde kocaman bir sevda,
Aklım da;
Bir o kadar büyük yalnızlıkta.
Ne kötü değil mi?
Tek başına o yalnızlığa sevdalı olmak.
Çok mu geç baba?
Yeniden başlamak için.
Çok geç olmasına rağmen,
Ne ben büyüdüm,
Ne de büyümeyi istedim.
Seni seviyorum baba,
Tıpkı;
Büyümemiş kocaman çocuklar gibi.
Affet beni baba;
Ne baba,
Ne de evlat olabildiğim için.
Affet beni baba.
Seni sevdiğimi,
Bu kadar geç söylediğim için.
Ankara Haziran 2002
Hakan ArıkanKayıt Tarihi : 31.5.2004 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)