Affet Beni Asiyem Şiiri - Poyraz Mert

Ah ulan Asiyem son vapuruda kaçırdım,
Hani cebimde beş kuruşumda kalmadı,
Öyle taksiye atlayıp gelemem ki sana,
Söz vermiştim değilmi?
Bu sefer geleceğim diye,
Şimdi dört gözle bekliyorsundur iskelede,
Çokda kızacaksın biliyorum bana,
Son vapurda göremeyince.
Telefona sarılacak,
Ağzına geleni sayacaksın,
Bu kaçıncı sefer!
Artık inanmıyorum! yalanlarına,
Birdaha arama beni diyeceksin ağlayarak.
Biliyorum be Asiyem! haklısın.
Kıyamam ben! senin,
Benim gibi bir hayırsız için döktüğün gözyaşlarına,
Kıyamam ben!
Koca bir ömrü beni beklerken ihtiyarlamana,
Saçlarına her bir teline düşürdüğüm aklarına.
Affet beni be! Asiyem
Bilsen! belki sende, hak veririrdin bana,
Tam vapura yetişecekken,
Yavru bir sokak köpeği gördüm yolun tam ortasında,
Çaresizce bekliyordu,
Korkudan gözleri fal taşı gibi açılmış, şaşırmış!
Bir Allah'ın kuluda durmuyor.
Dayanamadım attım kendimi yolun ortasına
Kaptığım gibi koydum kaldırıma,
O an farkedemedim ama,
Gözlerimi açınca anladım hastane odasında,
Arabanın biri vurmuş geçerken bana,
Zorla attım kendimi yataktan,
Hemen koştum sana,
Ama nafile! kaçırmışım son vapuruda.
Affet beni Asiyem gelemedim.
Kaldı yine bizim kavuşmamız başka bahara...
YALNIZ ADAM.