Affet Beni... Şiiri - Ender Günçelik

Bir çocuğun haykırışlarıydı, çıkmaz sokağın dönemecinde
Elleri morarmış, gözünden akan yaşında soğuyan sesinin acı izi
Üşüyen yanıyla mağrur bir gencin, solgun dünyasında hayallerden uzakta.
İçimin titreyen adımlarıyla yürüdüm ona; sessizce, onun sağırlaşan hayatına
Bir yanımda acıyan yetişkinliğim, diğer yanımda onu bu halde bırakan anaya feryadımla…
Derdine apansız düşmeyi isterken, yüce bir sesin haykırışıydı sanki,
Sevgilim öldü dedi…
Ne yüce sevgiler büyütmüştü kim bilir yüreğinde
Onu, bunca hayatın uçurumlarla kesişmiş kavşaklarında yaşamaya itebilecek
Tüm hayallerini onunla yaşatıyordu besbelli…
Sonraları ayaz görmüş bülbülün kısık sesinde, büyüttü kelimelerini.
Artık kimse sevmeyecek beni o kadar yüce dedi
Hiçbir göğse yaslayamayacağım artık anlımı
Ve hiçbir göğüs anlayamayacak anlımın ona olan ihtiyacını.
Yarama merhem ellerden yoksun kalmanın acısı bu
Gecelerimin uykusuz perisi olmayacak başucumda.
Kâinatın lezzetlerine kavuştursalar da beni,
Onun yüreği lezzet katmayacak aşıma.
Allaha kimse yalvarmayacak artık, gülsün diye yüzüm
Düşen gözyaşlarıma eşlik etmeyecek hiçbir göz, onunkiler gibi
Sarılamayan yanlarım olacak bundan böyle sıcaklığıyla
Büyüyen sevdalarımın ardına terk edilen yanlarımda,
Kullar bunca doldurmayacak boşluğunu.
Denizin tuzu yakacak artık, dalgalar götürecek beni
Güneş öldürmeye vuracak başıma.
Sonsuzluktan koruyamayacağım tek başıma kendimi
Bir melek olmayacak Azrail ile savaşımda.
Büyümelerim olmayacak onsuz, bıraktığı yerdeki çocuk olacağım hep
Bebeğim deyişi yankılanacak kulaklarımda.
Memleketler vatanım olmayacak onun kucağı gibi
Düşüşlerimden kalkışlarım olmayacak belki de
Sağır bir yürek, kör bir sevgi yaşayacak içimde,
Ve kimseyi sevemeyeceğim onun gibi…
Genç adamın gözleri anlatıyordu sızlayan yanını
Anlattıkça o, utanıyordum benliğimden
Sevgilisine aşık oluyordum onunla, sevdiği ruhuna.
Belliydi ki güç bela gidecekti sıcak evine
Bir vedadan yoksun bırakacaktı ardında.
Dönüp ardına baktığında, birkaç kelime dağıldı sonsuz boşluğa
En yüce sevdam annemdi diyerek götürdü kendini uzaklara…
Buydu anne işte, anne sevgisi
Bilmeden kırdımsa, o narin yüreğinde en ufak yara açtımsa
Sen küçüğüne kıyma, affet beni…