Affet beni Şiiri - Alper Dalkılıçlar

Gecenin karanlığı yavaş yavaş kaybolurken
Ruhumdaki sıkıntıda yavaş yavaş artmaya başladı
Demin öyle bir gittinki yanımdan ,
Yanında tüm neşemi , mutluluğumuda götürdün.
Kalbime bir ok saplandı , gözlerim ıslak
Senın için sensizliğe ilk defa ağlıyorum.
Senin üzülmene dayanamıyorum.
Yüzünün asılmasına kahroluyorum...
Gün geçtikçe sana bağlanıyorum.
Kendimi kaybediyorum.
Bir resmin var bende bana gülen.
Birde sevgin beni ağlatan.......
Gene güneş doğuyor her zamanki gibi ,
Yine ben ayakta aklımda yine sen....
Ona aşkımı anlatıyorum defalarca ,
Sen ordayken kulağına fısıldasın sevgimi diye.
Sensizliğimi haykırıyorum ona ,
Yanına geldiğinde sende hatırlar özlersin diye.....

'Seni kırdıysam affet ben kendimi affedemiyorum!'