Affet Beni Şiiri - Poyraz Mert

Beni affet sevgilim,
Bu bahar gelemeyeceğim için,
O çok sevdiğin beyaz güllerden,
Mezarına getiremeyeceğim için,
Saatlerce seninle sohbet edip,
Sana söyleyemediklerim için,
Affet beni sevgilim.
Bu bahar gelemeyeceğim için.

Sen gideli bugün onyedi yıl oldu,
Oğlunsa koca bir delikanlı,
Öyle de yakışıklı ki kerata
Tıpkı ben gibi...
Öyle saf ve öyle de sevgi dolu ki
Tıp ki sen gibi...
Affet beni sevgilim
Senin yerinde ben olmadığım için.

Biliyormusun? Sevgilim
Hala aynı evde oturuyoruz
Odamızın rengi bile aynı
Yatağımız, komidin hep aynı yerde duruyor.
çoraplarımı her akşam ayak ucumuza atıyorum.
Banyonun kapısını bilerek yağlamıyorum,
Her gece yatakta yorganımaza bıraktığın kokunla uyuyorum.
Her sabah da duvarda asılı resmine günaydın diyerek uyanıyorum.
Kahvaltı masasına senin içinde bir tabak
bırakıyorum
Biliyormusun? sevgilim
Bunların hiçbirisi alışkanlıklarım değil,
Ben seninle geçirdiğim
Ufacık bir anı bile unutmaktan korkuyorum.
Ben senin, beni unutmandan korkuyorum.

Hani dese kerata
Tamamdır Baba! artık gidebilirsin.
Bir dakika bile durmayacağım,
Sensiz bu dünyada,
Yanına geleceğim
Sana yine sıkı sıkı sarılacağım
Çocuklar gibi ağlayacağım
Bu defa olmaz diyeceğim
Ve seni asla bırakmayacağım.

Beni affet sevgilim
Bu bahar sana gelemeyeceğim için.
Ama bilki!
Bu hastane odasının
İlaç kokusu sarmış yatağından
Sana bir adım daha yakın olacağım.
YALNIZ ADAM