Affet Babam Şiiri - Vedat Zar

AFFET BABAM

Kanayan alevler arasında,
Kıvılcımın söndürürdü içimi.
Ustalar ve erenler;
Heybet ve şerefinde yıkanırken,
Dağların yüreği titrerdi…
Sen benim ustamdın!
Yüreğime öyle şekil verdin ki;
Kalmadı!
Yıkılmayan bilek,titremeyen yürek…
Hastalandığın gün ise…
Rüzgar ve bulut başında bekledi,
Seni anlayamadığım sabahlara dek…
Azim ve onurun efendisiydin;
Başarının kırbacı…
Meğersem söylediklerin;
Ne kadar açık,ne kadar berrak!
Billur tanesi gibi damladın;
O şerefli kanınla,
Kuruyan gül bahçeme…
“Beni bir gün anlarsın” dedin
Şeref,onur,erdem;
Senin secden…
Affet babam,affet atam!
Toprak anayı ağlattın da
Seni bir gün anlamadan

ALIPTA BAŞINI GİTTİN!