Affet Anne Şiiri - Muhammet Yürük

Bu gün sensizligin 5. yili anne.
Bizi biraktik gideli tam 5 yil oldu.
Bazen sana çok kiziyorum biliyor musun, giderken bizi hiç düsünmedin diye.
Ama bazen de kizamiyorum sana.
Çünkü senle o kadar güzel günlerimiz oldu ki.
Hatirlar misin anne, ne zaman eve terli gelsem bana kizardin,
kaslarini çatar, ellerini beline koyar “ Oglum yine mi top oynadin sen” derdin.
Sana hiç söylemedim ama anne, ben senin o halini çok severdim.
Birde ne zaman babamla kavga etseniz beni odama gönderirdiniz.
Sakin babama söyleme ama anne, ben hep senin tarafini tutardim.
Dün sabah okula giderken yolda bir anne gördüm, çocugunun elinden tutup okula götürüyordu,
Bir an gözlerimin doldugunu hissettim anne, basimi egdim ve onlara hiç bakmadim.
Sakin sana bunlari anlatiyorum diye üzülme anne, ben bu görüntülere alistim nede olsa.
Okulumuzun hemen karsisinda yeni çay bahçeleri açildi anne.
Bazen eve giderken oralardan geçiyorum, aileleri görüyorum orda, anne baba çocuklar.
Bazen bir kardesim olmadigi içinde üzülüyorum anne.
Ama merak etme, komsumuz Perihan Hanim’in kizi Ayse var ya, o geliyor bazen, onunla oyunlar oynuyoruz.
Biliyor musun anne dün gece rüyamda seni gördüm.
Bembeyaz uzun bir elbise vardi üzerinde, o kadar güzeldin ki anne.
Bir an duraksadim rüya mi görüyorum diye, ama o anda o kadar gerçektin ki,
rüya olabilecegini bile düsünemedim, sana tüm güçümle kosmaya basladim.
Yemyesil upuzun bir yol vardi aramizda, yolun sonunda da sen vardin,
Ellerini açmis bana sesleniyordun “ Oglum” diyordun.
Günes isiklari giriyordum gözlerime, sanki sen bir günestin, ve sana dogru attigim her adimda giderek içinim isindigini hissediyordum,
O sicaklik senin sicakligindi anne.
Tipki 5 yil öncesi gibiydi, hiç degismemissin anne, yillar önce, oldugun gibiydi.
Kosarken gözlerimden akan yaslarin yanaklarimi islattigini hissettim anne.
Ama sonra hemen sildim göz yaslarimi, yanina geldigimde beni güçsüz görmeni istemedim.
5 yil önce bana dedigin sözü hatirliyor musun anne “ Artik sen kocaman bir adam oldun, her zaman güçlü olacaksin” demistin.
Ben o gün senin o sözlerini hiç düsünmemistim bile anne, ama simdi anliyorum seni.
Zor be anne, güçlü olmak o kadar zor ki, sana o gün güçlü olacagim demistim ama, bazen bunu basaramiyorum anne, affet beni.
Gözlerimden akan yaslari her defasinda silerek yanina geldim anne.
Bembeyaz upuzun elbisenin altindaki sendin anne, sapsari saçlarinin altindan gülen gözlerin vardi.
Gözlerinin altinda bir damla göz yasi, aglamistin anne.
Sonra bende göz yaslarimi saklamadim, ve boynuna sarildim, sense beni siki siki kucakladin anne.
Kokun, tenin, sicakligin, hiç degismemissin anne, hem de hiç..
Bu gün benim için çok özel bir gün anne, babam beni lunaparka götürecegini söyledi.
Hatirlarsan 5 sene önce hep beraber lunaparka gider, orda çarpisan arabalara binerdik anne.
Çok özlüyorum, seni, senli günler o kadar çok özlüyorum ki anne.
Bazen sana karsi yaptiklarimdan ötürü kendimi suçlu hissediyorum anne.
Sen çogu zaman örgü örerken, yemegin altina bakmaya giderdin, bense o arada ördüklerini sökerdim anne.
Hatirlarsan ördügün o kazagi neredeyse bir yilda bitirmistin.
Özür dilerim anne, seni bazen o kadar kizdirirdim ki, ama sen bana bir tokat bile vurmazdin.
Ben senin kiymetini hiç bilemedim anne.
Meger annelik ne kadar kutsal bir seymis, meger sen beni ne kadar çok severmissin.
Ama unutma anne, bende sen o kadar çok seviyorum ki.
Ben simdi nerdeyim biliyor musun anne?
Hani beni küçükken götürdügün bir park vardi ya, iste oradaki banklardan birindeyim. Karsimda kaydiraktan kayan çocuklar var, anneleri de var yanlarinda.
Çogu kez buraya gelirim anne, ve saatlerce otururum burada.
Ne zaman bir annenin çogunu salincakta salladigini görsem sen gelirsin aklima anne.
Hatirlarsan sende beni onlarinki gibi sallardin.
Bir arada beni düsürmüstün anne, burnum kanamisti hani.
Beni ne kadar çok sevdigini ben o günden sonra anlamistim.
Hemen beni kucagina almis ve en yakin poliklinige götürmüstün.
Gözlerine baktigimda bir pismanlik görmüstüm içinde.
Kaslarini hafif yukari kaldirarak “özür dilerim oglum, bana kizdin mi? ” diye sormustun.
O zaman ben seninle bir hafta hiç konusmamistim.
Çocukça ama bunu bilerek yaptigini düsünmüstüm.
Hani ben senin örgülerini söküyordum ya, o yüzden yaptin sanmistim.
Oysa ne kadar yanilmisim, o hafta sana dikkat ettim anne.
O hafta hiç örgü örmemistin, gözlerin o hafta hiç eskisi gibi degildi, gülmemislerdi ve yüzünde her zaman bir suçluluk vardi.
O hafta yaptiklarim için çok pismanim anne, keske bunu sana yapmasaydim.
O hafta sonu sabah uyandigimda yatagimin ucunda bir paket görmüstüm, hediye paketiydi bu, ve üzerinde bir not vardi “ affet beni oglum yaziyordu”
Seninle o günden sonra hiç küsmemistik, bana aldigin o uzaktan kumandali araba için tesekkür ederim anne.
O araba hala yatagimin basucundadir anne, her sabah uyandigimda onu gördügümde seni hatirlarim, ve o günü.
Neyse anne, benim simdi eve dönmem gerekiyor.
Babam beni merak ederse burada bulacagini biliyor ama olsun.
O da benim bu durumuma çok üzülüyor, onu da üzmek istemiyorum.
Simdi ne yapmak istiyorum biliyor musun, avazim çiktigi kadar bagirmak istiyorum çocuklara:
“ Annenize sakin küsmeyin, anneniz yaninizdayken bunun kiymetini bilin” diye.
Ben gidiyorum anne, sana söylemeyecektim ama, dayanamadim.
Yarin babamla seni ziyarete gelecegiz, biliyorsun, yarin senin dogum günün anne.
Kirmizi bir gül alacagim, ve mezarinin hemen soluna birakacagim anne,
sen kirmiziyi çok severdin ya.
Yarin görüsürüz anne, kendine iyi bak olur mu, sakin aglama yaninda olmadigim için.
Çünkü ben her zaman senin yanindayim anne, bu gece yine seni bekleyecegim, gelmeyi, unutma anne.

Muhammet Yürük

Facebook'taki grubumuz 'ManzumeM'de sizleri de görmekten memnuniyet duyaca?ym.

http://www.facebook.com/pages/Ankara/ManzumeM/164011813008? v=wall&viewas=688294730