Kanımdın,
Canımdın...
Ben sendim aslında,
suretime düşman kaldım.
Üzgünüm...
Annemsin,
sana hiç 'seni seviyorum' diyemedim.
Ele kepçeyle verdiğimi,
sana kaşıkla sunamadıım affet...
'Seni seviyorum' annem...
Bir savaş vardı sanki seninle aramda
Sanki en büyük rakibimdin benim,
bunları sana nasıl anlatırdım annem
şimdi utanç içindeyim...
Ne yaparsam yapayım sana,
ne söylersem söyleyeyim
sen hep bağrına bastın beni.
Dikenlerim kanatsa da seni,
gülü sevdiğinden katlandın acısına...
Annemsin, canım diyemediğimsin
hep uzak kaldığım
ama içten içe hayran kaldığımsın.
Senin kadar muhteşem olamayacağım diye
korktuğum zamanların kahramanısın...
Yüzüne umutlarımı, ellerine sevgimi,
yüreğine mutluluklarımı ekiyorum annem...
Affet beni...
Anneler hep affeder,
çocukları özür diler değil mi?
Seni seviyorum, beni affet annem...
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hep uzak kaldığım
ama içten içe hayran kaldığımsın.
Senin kadar muhteşem olamayacağım diye
korktuğum zamanların kahramanısın...
Affeder elbette...seçtiğim mısralarda duygular ele vermiş kendini,işte esas sorun bu sanıyorum *O'nun gibi olamamak korkusu* etkilendim ve çok duygulandım...yüreğinden sevgi eksilmesin,kutluyorum güzel şiirini :)
TÜM YORUMLAR (2)