Affet Allahım Şiiri - Dağlar Özügüç

Dalımı kırdı deyip rüzgara küsemezsin
Bir sebebi var onuda sen görmezsin
Şimdi senden kırılıp düşen o dal
Toprakta yeşerdi oldu narin bir fidan
Kuşlar kondu dallarına
Sincaplar dadandı saçaklarına
Zamanın koynunda büyüdüler
Oldular kocaman ağaç
Ağaçlar birlik ormanına döndü
Oysa İnsan oğlu birlik olmaya aç
Bu uğurda yazık ki çok kayıplar oldu

Sonra birden senaryo değişiverdi
İnsan çıktı bütün kiniyle ortaya
Bir parça toprak uğruna
Bir kıvılcımla yaktı yıktı kül eyledi
Ormanın güzelliklerini önüne gelen çaldı
Gözler önünde çok katliamlar oldu
Bakmadı kimse o ağaçların gözyaşlarına
Yanan orman ya bir otel yada bir mera oldu
Sabrı cemil ile tevekkül eyledi
İsyan etmedi yaratılan körpecik ormanlar
Dik durdular merhamet için el açmadılar

İnsanoğlu hiç birşeyden ders almadı
Anladıkları da bilgileri ve görgüleri kadardı
Nemrut için kocaman bir ateş yandı
Ama çıkan meydan savaşını
Sırtında bir damla su ile
Dağları devirip yardıma gelen
Yürekli karıncanın tarafı kazandı
İnsanoğlunun sabıkası zamanla çoğaldı
Faili meçhul eğilimleri herkesi yordu
Affa yüzümüz kalmadı Allahım