Affet Allah'ım Şiiri - Zeki Günay

Kimi kul var, günah içinde yüzdü,
Kimi kul var, insan kalbini üzdü.
Çoğunun gözleri, görmeyen gözdü,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Namazdan kaçıp, harama batanı,
Kuran-ı tozlanmış, rafa atanı.
Nefsini şeytana, köle yapanı,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Kimi yapamadı, hac görevini,
Kimi göremedi, has nimetini.
Kimi bırakmadı, nam şöhretini,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Cehennem yanıyor, ateş içinde,
Hala insanımız, gıybette kinde.
Kiminin ayağı, çukur içinde,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Kimisi zinada, kimi içkide,
Kimisi haram, lokmanın peşinde.
Kimisi ölümün tam eşiğinde,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Başını secdeye az koyan varsa,
Tövbe kapısından eğer uzaksa.
Gittikleri yol eğer, bir tuzaksa,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Onlara dönmek için, bir şans tanı,
Bak nasıl acıyor, kalbimin yanı.
Görmesin Müslüman cehennem narı,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Düşmanımı dahi, dile düşürme,
Cehennem narında, yakıp pişirme.
Şeytanın çeşmesinden, su içirme,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Sana tövbe edeni, rabbim affet,
Sendedir en büyük yüce merhamet.
Ne güzel söz, ayrılmaz tırnaktan et,
Ne olur onları, affet Allah’ım.

Kul Zeki nedir ki bir kemik bir et,
Her şeyin güzeli, hayırlı niyet.
Sen her kuluna, veririsin nimet,
Ne olur onları, affet Allah’ım.