Affet Şiiri - Barış Yeşiltaş

AFFET


Kalbim yangın yeri, ateşi seninle,
Her nefes yanıyor, özlemin içinde.
Geceler bitmiyor, Gün doğmuyor,
Yalvarırım sana, son kez affet.

Gözlerin bir deniz, boğuldum aşkında,
Dudakların hayat, kayboldum tadında.
Sensiz bir dakikam zindan karanlıkta,
Gel bana, sar beni, ne olur affet.

Her hatam iz bıraksa, silinsin teninde,
Sevdam kanat açsa, uçsun göğsünde.
Bir ömür seninim, kalbimin derininde,
Kabul et, bırakma, yeter ki affet.

Bir gülüşün cenneti aralar bana,
Bir dokunuşun ömrü katar cana.
Aşkınla yanarken bu deli kalbim,
Bütün varlığımla diyorum, affet.

Kıyamam bakışına, o derin sevdaya,
Kalbim zincirlenmiş senin kalbine.
Adını kazımışım bütün duvarlara,
Çaresiz dilimden düşmez, affet.

Sensizliğin yarası zehirden beter,
Özlemin içimde yanardağ kadar,
Seninle doğar gün, seninle biter,
Bu ömrüm senindir, ne olur affet

Her dokunuşunda kanat çırpar ruhum,
Sevginle bulur yolunu her suskun.
Sana adanmışken bu yorgun kul,
Bir kez olsun duy beni, affet.

Yıldızlar bile solsa, aşkım sönmeyecek,
Kalbimin tek hakimi sensin, değişmeyecek.
Hayalimdeki düşler asla bitmeyecek,
Hükmünü ver bana, sevdayla affet.

Kelimeler yetmez duygularımı anlatmaya,
Sana olan aşkım gökyüzüyle süslenmiş.
Gözyaşlarım dökülür sana kavuşmaya,
Son nefesimde bile diyeceğim, affet.

Ömrümün tek şiiri sensin sevgilim,
Kalbimin tek duası, tek gerçeğimsin.
Ben senden ibaretim, sen benim özüm,
Ellerim ellerinde kalsın affet.

YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 18.09.2025
SAAT: 07:00