Affet Şiiri - Taha Bilal Mustafa Kekeç

Selamsız bir vedaydı
Vedasız bir ayrılıktı
Nedensiz hoşçakal deyişlerin

Göçmen kuşlar edası bir tavır
Sonrası uçan sözlerin müptezel
Yarını yok, sürgüsüz alınlar
Belgeli zaten göç eden eylemlerinden
Ebediyete defnedilmiş artık soluksuz nefeslerim
Bundan böyle toprak yığınıdır tenim

Bahaneler ölümü çağırmada sanki
Sanki kurtuluşu arayıştan uzak bir gidiş
Pişmanlıklar bulur mu seni bilmem
Gülüşün hâlâ gözlerimde
Nefessiz bırakırken firakın
Günaha susuyorum
Susuyorum tövbelere
Susuyorum

Sığınağı korkusuz ellerim dualarında
Rıhtımda martılar yoldaşım
Anlamsızlığa çıkıyor nihayetim
Günahımın mührü cennetin bunu böyle bil

Simalarda aramam resmini
İradem yitik senden sonra
Düşlerim çürük, bataklık,
Merhem olmaz lokman hekim
Hakim muktedir sadece
Varlığımı bir o bilir
Bir de ben

Selası çoktan okundu bu aşkın
Yâ Rab
Nurun ile ıslah et emanetimi
Özür diliyorum
Affet!