Affet Şiiri - Murat Gezici

Hayat mıydı beni zorlayan bu çetin oyunlar döngüsünde?
Kader miydi bana yaşatan bu akıl almaz sahnelerde?

Bir bilinmezlik var aklımın tam ortasında,
Ben nereden ama nereden düştüm bu amansız günaha.

Sevmekti tek isteğim bütün bir dünyayı nedensiz,
Sarılmaktı tüm dostlara çıkarsız sebepsiz…

Şimdi ne deliyim ne derbeder elimde yok tesellim,
Bir kocaman hayat kaldı sensiz sebebim.

Gel diyen olsa da gönlüm gitmedi,
El ele tutuşsam da yüreğim sevmedi.

Şimdi günahlar benim mi kim suçlu,
Cezamı kesmedi son giden kaldım suçüstü.

Kör olsun bu hayatın bütün gözleri,
Yansın bu sevdanın bütün sözleri.

Yıkılsın dostluk adına namerdin evleri,
Yansın benim adıma Hatay’ın evleri.

İsyan değil adı dertten gebermek,
Sürünmek hayatta her daim sürünmek.

Bir ömrü maddiyatla telef etmek,
Allah’ım kurtar bile diyemem dersem AFFET…