Affet Şiiri - Ömer Çavuşoğlu 2

Her gece kurduğum düş kapanından
Ne olursun gitme uzaklara sen.
Yanına ilişip caz yapanından
Kanıpta çekilme tuzaklara sen

Evrene yayılır haklı gururun
Kalpleri fetheder sevgin, huzurun
Çorak toprakları yeşertir nurun
Bereket olursun azıklara sen.

Aklım iflas eder seni anmadan
Herkesi güldürür deli sanmadan
Rahmetle bakarsın hiç usanmadan
Benim gibi doğan yazıklara sen.

Bak ki gökyüzüne umut belirsin
Aşkta sonsuzluğa galip gelirsin
Gönülden gönüle yol gösterirsin
Cümle viraneye, eziklere sen.

Günahkar gönlümü etmeli terkin
Olmalı bu yolda takdire yetkin
Sahipsin en doğru ve de en etkin
Töreye, kanuna, tüzüklere sen.

Kuş oldun en koyu maviliklerde
Baş oldun bembeyaz gelinliklerde
Birbirinden farklı güzelliklerde
Rengarenk taş oldun yüzüklere sen.

Bülbüller seninle aynı histeler
Bir güle adanmış ortak sesteler
Anonim olsa da bütün besteler
En güzel ilhamsın müziklere sen.

Karanlık yoldur bu hep kaybolduğum
Ruhundur gizlice akıp dolduğum
Affet yüreğinde sebep olduğum
Sonsuz sayıdaki çiziklere sen.