Affet Şiiri - İsmet Kaya 2

Sakın beni affet deme,
affedemem.
Çünkü tüm kötü günlerimi,
tek yaşadım ben.
Hıçkırarak,
sustun mu sen hiç, kalabalıkta?
Yüzünü ben karasında dahi görsen,
tanıyacağın kişiye karşı kaybettiğini,
hiç, kırarak kendini,
kabul ettin mi?

Mutluluğun yakın olduğunu düşünüp
heves gibi kursakta durdun mu?
Tam herkesin
beğeneceğini düşündüğün,
bir haberi verirken,
boş bakışlara maruz kaldın mı ?
Bir hikayen yarım bırakıldı mı hiç ?
Affedemem.

Böğrüne doğru,
hayatın tüm olumsuzluklarının,
baskısını hissettin mi?
Sana en keyif veren şeyin,
hiç bir şey ifade etmediği,
zamanların oldu mu?
Sevdiğin kişinin,
başkasıyla,
mutlu zamanları oldu mu?
O mutlu zamanlara,
eşlik etmek adına,
zamanı gösteren,
saat olmayı,
diledin mi hiç ?

Bu saydıklarıma
binaen değil ama,
yine de kendime,
her şeyi unut,
onu affet diyemem.
Çünkü affetmemi dahi,
istemedin benden.
Bırak inadı ve bana,
- beni affet- de
lütfen.